مقایسه ی نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم در الیگوآستنوتراتوزوسپرمی و آزواسپرمی

زمینه و هدف: با معرفی تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (intracytoplasmic sperm injection, icsi) و روش های استخراج اسپرم از بیضه (testicular sperm extraction, tese) یا اپیدیدیم (pesa)، نقطه عطفی در درمان مبتلایان به آزواسپرمی حاصل گردید. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه ی نتایج بالینی تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم کسب شده از سمن انزالی مبتلایان به الیگوآستنوتراتوزوسپرمی شدید (oat) و اسپرم های استخراج شده از بیضه یا اپیدیدیم مبتلایان به آزواسپرمی بود. روش بررسی: پس از بررسی گذشته نگر بیش از 400 پرونده پزشکی مربوط به جمعیت بیماران تحت icsi، 45 سیکل با علت oat شدید و 34 سیکل با علت آزواسپرمی، وارد مطالعه شدند. بیماران با استفاده از آگونیست gnrh تحت تیمار قرار گرفتند. صفات بالینی و نیز میزان لقاح، لانه گزینی و حاملگی بالینی به عنوان نتایج اصلی icsi در بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج کسب شده به صورت میانگین± انحراف معیار و تعداد (درصد) ارایه گردید. یافته ها: میانگین سنی، bmi، سطح استرادیول در روز تزریق hcg، تعداد کل اووسیت های کسب شده و مرحله متافاز 2 و میزان لقاح در بین دو گروه با oat و آزواسپرمی مشابه بود. تفاوت معناداری در تعداد جنین های انتقال یافته با کیفیت عالی (09/0p=)، میزان لانه گزینی (238/0p=) و حاملگی بالینی (199/0p=) در بین دو گروه یافت نشد. نتیجه گیری: تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم کسب شده از طریق pesa و tese، روش های مفیدی جهت کمک به مردان نابارور مبتلا به آزواسپرمی بود و نتایج حاصل، قابل قیاس با تزریق درون سیتوپلاسم اسپرم کسب شده از سمن انزالی مردان مبتلا به oat شدید می باشد. بنابراین به نظر می رسد که تاثیر کیفیت اسپرم و منبع کسب آن بر نتایج حاصل از icsi مشابه باشد.